Waddenflottieljetocht 2010

‘S middags bij stralende zonneschijn druppelden de eerste deelnemers in de haven van Heech by de Mar binnen. De vloot ligt er piccobello schoon en top onderhouden bij zoals men het van Heech by de Mar gewend is.
Nadat alle opvarenden aan boord van de ‘Beste Vaert’ zijn wordt er eerst een begroetingsslok uit de champagnefles gedronken. Onder het genot van een drankje is het kennis maken met elkaar makkelijk. We stellen vast dat we zeer goed bij elkaar passen en gaan vol goede moed aan de slag met de meest elementaire problemen van de volgende 3 dagen.
Snel is de wensenlijst samengesteld, de boordkas gevuld en het inkoopgezelschap zet zich in beweging richting supermarkt. Ook hier stellen we vast dat alles super past. Zonder grote problemen zijn 3 winkelwagentjes gevuld die door de ‘haal-en-breng-dienst’ gebracht worden en aan boord ondergebracht. Het gezamenlijke eerste palaver is in restaurant ‘De Boeier’ en na een afzakkertje gaat het snel in de kooi want de start is morgenochtend vroeg.

Oeioeioei is dat vroeg en koud buiten! Het lijkt wel nacht voor vermoeide en ontspanningszoekende mensen.
Niet zeuren! Volgens afspraak zijn  schipper, navigator en andere geïnteresseerden om 7.30 uur present bij het palaver. Nu weten we ook waarom het Palaver heet (glimlach). ;-)
Of men het geloofd of niet maar punctueel om 8 uur is het laatste schip vertrokken uit de haven.
Wij zijn de voorlaatste boot en genieten het heerlijke aanblik van een lange rij Platbodemjachten, die als aaneengeregen  aan een lijntje in de vroegte varen.
Het weer is uitstekend. De wind is gunstig en we zeilen onder de fok de andere schepen achterna richting Leeuwarden. Een rij van bruggen volgt. Hierna vervolgen we onze tocht en ’s avonds liggen we na 10 uur varen in de haven van Dokkum. Nu volgt het gezellige deel van de dag met koken, drinken, sterke verhalen en dan lekker slapen. Welterusten voor vandaag.

Ook deze dag bied ons prachtig weer, we zeilen na het ontbijt af, en snel liggen we voor de sluis van Lauwersoog. Na lang wachten zijn we er eindelijk allemaal doorheen en zeilen we onder voltuig naar Schiermonnikoog. Bij aflopend water varen we op de haven toe en als we als laatste boot binnen komen is het water al erg laag en word de vaarweg alleen nog door de elementaire prikken aangegeven, welke voor een deel alleen nog uit korte stokjes bestaan. Met moeite vinden we de juiste weg en de havenmeester bevestigd ons dat we de enige boot zijn die correct door de vaargeul gevaren is. Het avondeten komt goed aan en de wijn hebben we verdiend.

Na het ontbijt begeven we ons in het dorpje en zoeken een supermarkt omdat onze voorraden bijna verdwenen zijn. Als team slepen we weer van alles aan boord en onder de verwonderde blik van onze schipper Martin spreekt deze de gevleugelde worden ‘alleen het hoogst noodzakelijke’.
Deze keer vertrekken we onder een blauwe hemel als eerste en nadat alle schepen de zeilen gezet hebben bied dit ons een aanblik van 14 prachtige Platbodemschepen onder voltuig. Dit beeld is prachtig en onze camera’s klikken als ware het een wedstrijd.
Vervolgens gaan we over een Wantij, dit is de broer van de plaatselijke chinees ;-) grijns!

Nu volgt het hoogtepunt van de dag, we vallen droog. Alleen al het feit, om met een schip onder motor op een zandbank te varen voelt voor mij vreemd. Bijna alle deelnemers liggen dicht bij elkaar en als het water nog 30 cm diep is ga ik in mijn zeilkleding en korte broek van boord. Brrrr is dat nog koud!
De voeten dreigen te bevriezen. Alleen een vrijgevige bijdrage van onze buurman van de ‘Schokbreker’ in de vorm van een hete drank, waarin nog sporen van thee te vinden waren in de rum, redde mij van een wisse dood, De buurman blijkt anesthesist te zijn en wist vermoedelijk wat hij moest doen.

Als het water dan geheel weggelopen was trof men elkaar tijdens een wandeling op de zeebodem. Het was een mooie en prachtige ervaring.
Nadat iedereen weer aan boord was en het langzaam donker begon te worden bereiden wij weer een overvloedige maaltijd uit het ‘hoogst nodige’. De stemming aan boord was zo goed en we hadden zoveel lol samen dat wij de gehele tocht geen restaurant hebben gezien en liever aan boord aten, het was gewoon een leuke bemanning.
Ook de drankvoorraad bestond uit “het hoogst noodzakelijke” zodat niemand aan boord dorst hoefde te lijden.
Nadat het opkomende water alle deelnemers weer had laten zwemmen kwam de volgende belevenis: Nachtzeilen!!
Okay, het was met de motor, maar onder de aanblik van alle knipperende rode en groene lichten de juiste er uit te zoeken en daadwerkelijk de koers te vinden was eenvoudigweg grandioos!!
Dank aan onze schipper Martin, die met zijn plaatselijke kennis er voor zorgde dat we geen grote fouten maakten en ons het gevoel gaf het bijna alleen in de haven van Nes te hebben gered. Petje af voor Martin onze schipper!!
Het afzakkertje in de vorm van port heeft ons vervolgens een rustige nacht bezorgd.

Ook hier in Nes kopen we weer het ‘hoogst noodzakelijke” in. De wind is in de haven al 4 tot 5 Bft en we binden eerst maar eens alle reven in de zeilen. Dan vertrekken we, het weer klaart op en onder een stralende zon lopen we richting Terschelling. Martin was van mening dat er lichte vochtigheid kon optreden. De roerganger en ook Martin hadden naderhand het gevoel  dat iedere keer als het schip met de kop in de golven dook er een badkuip vol met ijswater over hem heen werd gekiept. Daar wij ons alle afwisselden en tussendoor alleen ‘het hoogst noodzakelijke’: (koffie, thee, koekjes, taart, chocolade, dropjes, worstjes, enz.) namen hadden we een reuze pret en liepen goed gemutst Terschelling binnen.
Martin meende dat men voor 50 Eurocent nergens zo veel douchen kon. Helaas sloot 1 patrijspoort niet goed en was een bed helmaal nat geworden. De boordkachel, wind en zon hebben er toch weer voor gezorgd dat er droog geslapen kon worden.
’S avonds komt na onze gezellige maaltijd  de uitdrukking “meditatie afwassen” op.

De dag begint met zon en het volgende hoogtepunt: de schipper repareert een reddingsvest van een deelnemer in minder dan 20 seconden, hij neemt eenvoudig een andere!
Het gelach aan boord is groot.

Dan zeilen we richting Harlingen. Poseidon , Neptunes en allen zijn met ons, de zon lacht ons toe en we lopen 9,9 knopen (okay met stroom mee) onder een dubbel rif.
Het is onbeschrijfelijk mooi en iedereen is op tijd in Harlingen. We liggen in een groot megapakket langs de kade en wandelen in de stad. Na een paar biertjes met patat, frikadel speciaal, visplates, kip en verschillende kopjes koffie gaan we weer aan boord en vervolgens gaat de gehele vloot onderweg richting de sluis van Kornwerderzand.
Het is al donker als we bij de sluis aankomen en dan wordt het weer echt spannend. Iedereen probeert in het donker zo snel mogelijk, onder het luidkeels toeroepen van de sluiswachter (hij heeft anders toch niets te doen) zo snel mogelijk de sluis in te varen.
Na enig heen en weer gemanoeuvreer zijn we dan toch allen binnen en vervolgens komt er een prachtige, mooie en haast betoverende belevenis, als we onder zeil bij volle maan over het nachtelijke IJsselmeer in totale stilte onder het lichte geruis van onze boeggolf richting Makkum zeilen!!

Weer zon en temperaturen rond het nulpunt wachten op ons de volgende morgen. Makkum en de openingtijden van de havenmester en diens toiletgebouw kloppen totaal niet. Maar we zijn niet achterlijk en met behulp van een chipkaart en een krat tussen de deur lukt het ons om allemaal te douchen.
Nu komt het onofficiële gedeelte in de vorm van een zeilwedstrijd:
De mooie en supersnelle Schokker ‘Boreas’ fungeert als startschip en na enkele valse starts kunnen we los. We hebben niets tegen een kleine America Cup wedstrijd.
Iedereen doet mee en ieder windzuchtje wordt benut. Er zijn onderlinge wedstrijdjes. De bemanningen twisten met de wind, stroom, zon en andere goden.
Wij hebben de “fokfluisteraar” Helmut aan boord. Het gaat om millimeters en op het einde houd een onrechtvaardige lokale windstilte ons van de gevoelsmatige onofficiële  overwinning. Het was een mooie belevenis.
Nadat de endorfine en stresshormoonspiegel weer tot rust gekomen was waren we bijna in Stavoren. Het sluizen doen we met 2 vingers in de neus en we gaan eerst nog friet eten voordat we onder voltuig naar Heeg stomen. Het is een mooie afsluiter van de zeiltocht. Bij zon, warmte en in gezelschap van aardige mensen genieten van het aanlegbiertje in de haven van Heech by de Mar. Het was zo mooi dat we ook nu weer besloten met z’n allen de avond aan boord door te brengen.

Het was weer een hele mooie week met prachtige zeiltochten en zeer, zeer aardige mensen. Kortom een prachtige belevenis en we kijken al weer uit naar het volgende jaar.

Ik ben er weer bij ! en U ?

Tekst geschreven door Peter Zimmermann, enthousiast platbodemzeiler.
Vrije vertaling door Martin Koekebakker
Foto‘s: Peter Zimmerman en Martin Koekebakker