Zeiltocht begin april 2020

Rond 14.00 uur gooien wij het touw los en voelen ons gelijk al vrij! Dit moeten we vaker doen zeggen we tegen elkaar, na de haven net te hebben verlaten. Pip op het voordek met haar neusje in de lucht. Ze is al echt een schippershondje geworden. Wij staan verliefd tegen elkaar aan in de Kuip. Lief met de helmstok in z’n hand en ik in z’n andere arm. Woorden hebben wij niet nodig. Genieten..... dat is wat we uitstralen. Wij hoeven niet ver van de haven en de bruggen draaien op winterbediening. Dus varen wij naar het Hegermeer waar ze allemaal losse eilanden hebben. Onze missie voor vandaag is het eerste eiland. We hebben wind tegen dus (helaas) de motor aan. Vanaf morgen kunnen we alles zeilen.

Aangekomen op het eerste eiland, ze noemen het ook wel de “Rakkenpôlle” . We hebben hier alleen gezelschap van allemaal prachtige vogels en geen mens (of andere boot) te bekennen. Als eerste nemen we een biertje, om het weekend in te luiden en genieten van de eerste zonnestralen op onze bleke huid. Pip staat al te springen om te ontdekken waar we beland zijn. Na het biertje gaan we op ontdekkingsreis. Pip maakt al snel kennis met de aanwezige eenden die zichzelf uitnodigen om bij ons te horen zodat ze mee mogen eten vanavond. Iets verderop heeft dit eiland een pier. De pier ziet zwart van de aalscholvers. Pip, lief en ik kijken elkaar aan en knikken naar elkaar, we gaan het doen! We nemen een aanloop en rennen die pier op!!! Prachtig.... de aalscholvers hebben wij heel dapper verjaagt. Wat zijn ze groot! En wat hebben ze grote vleugels! Heel voldaan lopen we weer naar het enige schip wat aanwezig is op dit prachtige eiland. Normaal is dit het jeugd eiland waar gefeest word met keiharde muziek. Wij horen alleen de vogels hun mooiste lied zingen....

Aan boord is het tijd om uitgebreid te koken. Aangezien we geen restaurant of terras kunnen pakken, hadden we thuis al bedacht om culinair te gaan uitpakken. Er staat vanavond eendenborst met cranberry compote op het menu met gebakken krieltjes en sla. Zoals het klinkt smaakte het ook en iedereen mocht mee-eten.

Eigenlijk, zegt lief tegen mij, als ik nou onder de risico groep zou horen dan zou ik me het veiligst voelen op het water. Niemand dichtbij, je kan Marrekrite plekjes af en genieten van de natuur. Friesland is zo mooi! Ja, beaam ik. Dat zou idd wel een goed idee zijn. Ook al zal het drukker op het water zijn met bootjes. Iedereen zit op z’n eigen schip en houden dan ook wel meer dan 1.5 meter afstand van elkaar. Met die gedachten zijn we later in slaap gevallen. Een warm en veilig gevoel, genieten van elkaars gezelschap en terug kijkend op een mooie dag...

De dag begon al vroeg. 7.30 uur waren wij net als de andere vroege vogels al uit de veren. Onze ochtend wandeling was heerlijk. Op, de bekende pier hebben we zelfs nog een dansje gedaan en op de terugweg naar de boot waren wij niet de enigen die een dansje deden. Iets verderop zagen we twee hele grote witte vogels hun paringsdans aan het uitvoeren. Vol bewondering keken we er naar.... ze maakten grappige geluiden en zoenden elkaar al draaiend om elkaar heen. Misschien zijn dit wel Lepelaars?! Wij weten het niet. Met een grote bocht om de vogels heen keerden wij weer terug naar de boot en genoten van ons ontbijt. Op naar het derde eiland, het nieuwe kruispôle. Lief had wel zin om even lekker los te gaan dus we gingen vol tuig met windkracht 4 over het Hegermeer. We gingen 3x overstag voordat we alweer bij het eiland aan kwamen. Ik moest wel even wennen hoe scheef we gingen maar onze Pip gaf geen kick. Mijn man was niet te houden..... heerlijk vondt hij dat! Eindelijk weer naar lange tijd , hmmmm...
Ik dacht daar wel even anders over. Pfff, best heftig en dan is het nog maar windkracht 4! Morgen maar lekker met het Fokje terug lief, zei ik huiverig. Zeilen is echt m’n passie maar ik moet altijd eerst weer vertrouwen krijgen in het schip waar we mee varen en uiteindelijk komt het dan,na een dag of twee, wel weer goed. Als we thuis zijn moeten we snel maar weer plannen maken voor een nieuw vaar uitje.
Op het derde eiland zagen wij al een boot liggen. Geen punt want wij zouden al in het hoekje liggen aan de andere kant van het eiland. Toen we erachter kwamen dat we iets verderop meer uit de wind konden zitten, hebben we de boot nog verplaatst. Met touw in ons handen trokken we Vrouwe Willemke naar een plekje in de Luwte. Het leek wel of we een olifant aan het uitlaten waren, haha... En eindelijk konden wij genieten van een zonnig plekje. Precies waar we wilden zijn! Na wat wandelen, spelletjes en een heerlijk dutje in de zon, was het alweer tijd voor de culinaire avond. Vanavond eten we vegetarisch. Heerlijk gegrilde groene asperges met een bijpassend sausje, gebakken aardappels en een goed glas wijn en, niet te vergeten, mayonaise...

Wij zien de maan al terwijl de zon nog onder moet gaan. Het ziet er naar uit dat het een romantische avond gaat worden. Na het het eten kijken we naar een romantische lach film, gedownload van Netflix. Wij zitten nog lekker in de Kuip tegen elkaar aan en het weer is nog zacht. Wat een geluk! En dit begin april... Na wat gelach en een traantje lopen wij met Pip een avondwandeling. Wij ontdekken dat er nog paar bootjes bij zijn gekomen en tellen er 7 inclusief onze boot. Alsnog met veel ruimte er tussen. Best gek hoe wij mensen ineens het roer om kunnen gooien en afstand van elkaar nemen. En het is al na 3 weken helemaal gewoon geworden! Normaal zouden wij een praatje maken met onze tijdelijke buren, iets verderop. Nu is het op afstand een arm in de lucht en een hai dat net iets harder geroepen wordt zodat ze het kunnen horen. Maar goed, het werkt en de Corona maakt geen kans zo. Weer aan boord genieten wij nog even van de mooie lucht. De maan is goed te zien. Het lijkt helder maar we zien geen sterren. Het is nog te licht, zeggen we tegen elkaar. Binnen steken we enkele lampjes aan en genieten nog van een lekker kaasplankje met een goed glas wijn. Met lichte zeebenen, rode blosjes op onze wangen en een heerlijk loom en voldaan gevoel kruipen we onder de wol.

Onze laatste dag. Het wordt vandaag 18 graden en windkracht 4. Aangezien we de hele dag hebben gaan we met het fokje lekker rustig terug varen naar het 1ste eiland om daar vervolgens weer lekker te eten en dan terug naar de haven van Heech by de Mar. De planning is gemaakt dus we kunnen beginnen aan ons ochtend wandeling. Wat een rust en de schittering in het water ziet er oogverblindend mooi uit! De zon doet al aardig z’n best en we lopen zonder jas het eiland over. Bij het bootje, aan de buitenkant van het eiland, horen wij Duitsers praten en genieten van hun ontbijt. “Hallo” roep ik naar ze, met m’n enige woordje Duits dat ik ken. We krijgen een vriendelijke zwaai en hallo terug.

Bij de boot nemen we een bakje koffie met koek en zetten alles weer stormvast voor ons (“sportieve”) zeil tocht met 1 lapje, de fok! Hahaha... m’n man lacht me wel een beetje uit. Onze Heldin, jaaaa, met jou durf ik de wereld wel over te varen! Ik lach terug en beloof dat we de volgende keer weer voltuig gaan varen, om het een beetje goed te maken. Ach, we hebben de hele dag! Laten we dan zo lang mogelijk op het water dobberen... heerlijk toch! Ik zal je vandaag wel verwennen met lekkere hapjes onder het varen. Deal! En manlief begint de touwen om te zetten om met de spring weg te varen...

De tocht verloopt geweldig. We varen rond de 4 knopen en ik ben helemaal in m’n sas. Het valt ons op dat vandaag veel meer bootjes op het water zijn. En waarom ook eigenlijk niet! Met dit mooie weer wil toch niemand binnen zitten?! Met een grote grijns op m’n gezicht en het roer in m’n hand varen we de eilanden voorbij. Vanaf een afstand zien we meer bootjes liggen op het 1ste eiland. Wij besluiten om aan de pier aan te meren om zo onze privé plek te creëeren. Zalm soep met champagne wordt onze lunch vandaag. Klinkt niet slecht, toch?! Na het eten gaan de kleren snel uit. Het is een heerlijk weertje voor de korte broek. De zon brandt op onze huid en na een middagje niksen heeft onze kopjes een metamorfose ondergaan. Dat wordt smeren! Ons avondeten was een groot succes. Lamspiesjes met komkommersalade. Restaurant waardig, al zeg ik het zelf. Terwijl wij nog helemaal in de chill stand zijn, roepen onze plichten alweer! Snel inpakken, terug naar de haven, schoonmaken en snel weg...

Heech by de Mar, hartelijk dank voor een onvergetelijk weekend. Daar waren wij zo aan toe na paar zorgelijke weken. Wij zijn weer opgeladen en kunnen er weer tegenaan!

Warme groet, Silvia Zielman